Οι τρεις κατηγορίες εναντίον μου

Αυτό είναι το χαρτί της απόλυσής μου. Είναι γεμάτο στοιχεία αλλά δεν γράφει το βασικότερο: το επίσημο «γιατί» της απόλυσης.

Τον Σεπτέμβριο 2007, στη συνάντηση μου με την ιδιοκτήτρια Μάνια Τεγοπούλου και με παρόντες επίσης τους Θανάση Τεγόπουλο (εκδότη) και Πάνο Σώκο (εκπρόσωπο των εργαζομένων), ο διευθυντής Γιάννης Βλαστάρης ζήτησε την απόλυσή μου, κατηγορώντας με για τρία διαφορετικά πράγματα:

(1) Για το ρεπορτάζ για τα λάδια των φαστ-φουντ: Ότι το ρεπορτάζ ήταν κακό, εξέθετε την εφημερίδα σε αγωγές, και συκοφαντικά κατηγόρησα την εφημερίδα ότι ο λόγος που το έκοψε ήταν η περίεργη σχέση με τα Goody’s.

(2) Για το ρεπορτάζ μου για το Mall: Οτι αντί να το δώσω στην Κ.Ε., το έδωσα στη ΓΑΛΕΡΑ.

(3) Για την υποτιθέμενη πολυθεσία μου. Ότι, παράλληλα με την ΚΕ, εργαζόμουν και αλλού.

Η Μάνια Τεγοπούλου, αφού άκουσε τις κατηγορίες Βλαστάρη, και άκουσε και τις δικές μου θέσεις, είπε πως «απόλυση δεν μπορεί να γίνει γιατί δεν υπάρχει λόγος απόλυσης». Δεν ξέρω αν την έπεισα ή ή αν τη βόλευε να με βάλει στο ψυγείο ώστε να μην της χαλάσω το προφίλ της Ελευθεροτυπίας που δήθεν δεν απολύει ποτέ. Ή αν περίμενε να κρυώσει η ιστορία, και να με απολύσει μετά.

Πάντως, η απόλυση μού έλυσε ένα πρόβλημα: Μπορώ να μιλάω με καλά λόγια για την κ. Τεγοπούλου, χωρίς να μπορεί κανείς να μού πει ότι έχω να κερδίσω κάτι από την (πρώην) εργοδότη μου! Και αυτό είναι ένα από τα πιο θλιβερά σημεία της ιστορίας: Παρότι η κ. Τεγοπούλου τελικά με απέλυσε, η στάση της ήταν κάπως καλύτερη από αυτή πολλών δημοσιογράφων.

Επιστρέφω στους λόγους της απόλυσης: Για την υπόθεση των Goody’s, μην τα ξαναλέμε, τα γράφω σε όλο το σάιτ. Αλλά για τις άλλες δύο κατηγορίες Βλαστάρη εναντίον μου, έχω φτιάξει δύο διαφορετικά ποστ (δες παραπάνω, τα δύο λινκ). Όχι μόνο για να δείξω ότι δεν ευσταθούν αλλά γιατί είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικές για τον τρόπο που λειτουργεί η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία αλλά και μεγάλο μέρος του ελληνικού τύπου.